Soms neemt de drang naar perfectionisme mijn hand over. Op die momenten is mijn creatieve geest compleet geblokkeerd. Ik verlies alle hoop en staar dan angstig naar een wit vel papier. Menig maal heeft dit ervoor gezorgd dat ik gefrustreerd raakte en soms hele projecten achterwegen liet. Tot ik een manier ontdekte om daar voorbij te komen:
“Wat nou als ik gewoon een lelijk portret maak!” Ik zette mijn pen op het papier en haalde hem er niet af tot ik klaar was. Zo ontstonden er de meest onlogische gezichtjes. Hoe verder ik kwam, des te koddiger ze werden. Ik liet ze aan een collega zien die gelijk riep dat ze er eentje wilde hebben! Enthousiast ging ik door en voordat ik het wist had ik een stapel aan portretjes liggen. Zo kwam ik tot de realisatie dat zelfs ‘lelijke’ werken hun charme hebben. Op die manier kon ik mijn perfectionisme de hoek in sturen en had mijn creatieve geest weer de overhand.
Fineliner
